Al dagen, al weken, al maanden, al jaren zit dit in mijn hoofd, hart en ziel. De wereld veranderd om ons heen. Soms sneller dan wij willen, waardoor je er opeens even alleen voor staat. En als de wereld veranderd, dan ook de situatie waarin je zit. En daarbij hoort je mening, je stelt deze bij, omdat het niet bij het oude hoort. En dan heb je deze eigengereide oude bok. Degene met een levenservaring waar je u tegen zegt. Die blijft staan als enige, want om hem mee te krijgen in jou mening, moet je verdomde sterk zijn, verbaal! Ik blijf dan ook achter en sta er alleen voor.
Nu na jaren komt dit gedicht uit mij. Nu na jaren schrijf ik erover. Je bent nooit te oud om te leren, maar vaak te laat. In ieder geval is dat in mijn situatie, anders stond ik nu niet alleen. Ik heb mijn vrienden die alles voor mij zijn. Ik heb in totaal 4 kinderen, waarvoor ik door de hel ga en weer terug. Maar ik heb ook die eigenwijze en koppige kop. Mijn meningen en levensopvattingen. Het eerste, ja ... die zijn geen waarheid, alleen maar mijn mening. Het tweede is, hoe ik mensen lees en zie. Hun goeie en slechte kanten als het ware uit hun haal. Maar ook hoe ik leef, niet altijd goed, maar soms kan het voor mij niet anders. Soms heb ik mijn terugvallen nodig om alles daarna weer in het perspectief te zien.
Ik leer, elke dag leer ik weer bij. De ene keer gelijk en de andere keer pas na jaren. En hierover heb ik jaren gedaan. Iedereen kan van mening veranderen, sommige doen dat in korte periodes. Hierdoor is het moeilijk om hoogte te krijgen van die persoon. Nu komen de woorden niet eerlijk, gefaald, verdriet en pijn naar boven. Woorden die ik nooit zei, maar omhoog kwamen bij een ander. Ik vond dat niet van diegene, maar kan het nu wel begrijpen. Ik kreeg geen hoogte van diegene, niets meer en niets minder. Dan heb je mensen die er langer over doen. Die uiteindelijk ook mee verand
eren met de wereld om hun heen. Want die zien ook in dat situaties veranderen. En ja, daar heb je Marsie, de man die vaak alleen staat met zijn kijk op de wereld en situaties. De man die vragen stelt, de man die verdedigd, om zo het beste uit de ander wil halen. Die overtuigd wil worden en altijd leert ervan. Maar zijn mening, die blijft vaak overeind staan.
Nu zijn we jaren verder, ik kijk in de spiegel, want een ander gezicht zie ik vaak niet. Ik zie de pijn in die ogen en gezicht. Ik zie dat de tijd alleen zijn, hem te hard heeft gemaakt. Maar niet alleen de tijd, het leven wat hij heeft meegemaakt, heeft hem gebroken en harder gemaakt. Maar hij leert, zoals ik al zei, vaak te laat, maar hij leert. Meningen horen bij mensen, je hoeft ze niet te delen, maar respecteer ze. Leer van die meningen en stel je eigen bij. Hou niet standvastig vast aan die van jou. Alles heeft 2 kanten en daar horen ook meningen bij. Dus neem je tijd naar de ander te luisteren. Neem de tijd om ervan te leren. Dat heb ik geleerd, nu pas, van een heel dierbaar en mooi mens. Iemand die de wereld mooier maakt voor andere, dan die eigenlijk is.
Wees niet zo een eigengereide, eigenwijze oude bok zoals ik. Sta open voor mensen en hun meningen en dan sta je niet alleen in deze wereld.
~ A.M.Wulff
😘 Mooi geschreven