leven.
leven het kan zo mooi zijn. Elk mens heeft zijn of haar leven, zijn of haar idee over het leven. Voor de een is het leven iets moois, iets prachtigs en voor de andere hel op aarde. Wie je het ook vraagt, je krijgt altijd een ander antwoord over de definitie leven. Hoe de mijne is weten jullie allemaal wel. Negen van de tien keer is het niets en hel op aarde. Maar daar ga ik het niet over hebben mijn leven. Ik hou van kletsen en van filosofie, daar leer ik van en groei ik van. Ook al ben ik bijna 52, ik leer elke dag van andere mensen en dat vind ik iets moois.
Maar leven, mensen ... wat is het eigenlijk iets prachtigs. Want eerlijk, hoe ons leven ook is, er gebeuren mooie en prachtige dingen om ons heen. We zien het vaak niet en dan net als ik doe, klagen we over de dingen die ons dwars zitten. Niet erg, maar we zien de schoonheid van het leven niet meer.
Elk mens is anders, is anders opgevoed en ziet daardoor het leven ook anders. Je hebt mensen die een goud haantje zijn en alles mee zit. Je hebt mensen die alles tegen zit en gewoon weg niet meer willen leven. Het zijn 2 uitersten die ik nu opnoem, maar het bestaat. Dan heb je natuurlijk de tussenweg. Ga ik even van mijzelf uit. Dan zie ik iemand die volgens principes leeft. Ik zie daardoor veel dingen zwart en wit. Je kan mij altijd over halen met goede argumenten. Maar ik heb een sterke wil in een discussie, waarin ik niet makkelijk ben. Ik leer er gelukkig veel van. Want enige wat ik niet heb, is de wijsheid. Je hebt daarnaast de mensen die onderdanig zijn, zich altijd maar laten over halen en geen eigen mening kunnen vormen. En dan de moeilijkste soort mensen, mensen waar je geen hoogte van kan krijgen. Die vinden dat ze zichzelf ontwikkelen in dit leven, maar zo vaak van mening veranderen, dat een ander niet meer weet wie of wat ze zijn. En hoe ze met zo iemand om moeten gaan. Dan heb je de dominanten, ook een moeilijk soort, je moet volgens hun maatstaf leven en niet anders.
Dus welk mens is nu perfect, geen eentje. En wie past nu bij wie, als je dit zo leest. Ik weet het niet, als ik bij mijzelf kijk, is het iemand die uitkomt voor zijn eigen mening. Een dominant, nee! Dat past niet bij mij. Onderdanig al helemaal niet, dan loop ik over je heen. Iemand die steeds maar van mening veranderd, ook niet, want hoe leer ik die dan kennen, hoe weet ik dan wie de echte jij is.
Dus welk mens past in jou leven, wie past er nu perfect bij elkaar in dit leven. Ik zou willen dat ik een antwoord had. En eigenlijk had ik het over het leven willen hebben. Maar relaties horen nu ook eenmaal bij het leven en bij je eigen geluk. En als je nu totaal anders bent, leer te communiceren, leer te praten en duw de problemen niet weg. Wacht niet af tot de ander er opeens over begint. Trek je kop uit het zand en praat. Leer van elkaar, neem niet de stelling in, dit ben ik. Ga op zoek naar die middenweg en wees niet te beroerd om jezelf te veranderen. Groei naar elkaar toe en maak er iets moois van, in plaats te schreeuwen en voeten in het zand te zetten dit ben ik.
Leven het kan zo mooi zijn, jij hebt daarvan de regie in eigen handen. Werkt iets echt niet, verander het dan. Is iets negatiefs, probeer dan een lichtpunt te zoeken. Lukt dat niet, dan is het niet erg om dan hulp in te roepen. Maar jij en alleen jij, kan van je leven iets moois maken en niemand anders.
~A.M.Wulff
Kommentare