Als je met mij kennis maakt, zie je niets aan mij. Als ik met je praat valt je niets op. Ik ben aan de buitenkant net als ieder mens. En toch werkt mijn brein geheel anders als de jouwe. De buitenkant is een masker die ik draag en achter die grote glimlach, schuilt er zoveel.
Mijn hoofd staat nooit stil en is zo vatbaar voor de prikkels buitenaf. Ik ben zoals ze zeggen een hooggevoelig persoon. Ik voel elke emotie intenser dan een ander. Zelfs zo erg dat ik ook andermans gevoelens kan overnemen. Dus drukte vermijd ik liever. Liefde, zorgzaam, klaar staan voor andere en empathie, zijn mijn grootste struikelblokken. Ik cijfer mijzelf dan weg voor andere. Door te aarden en mediteren probeer ik een balans te vinden. Maar ook door mij terug te trekken van iedereen vandaan, om op te laden.
Mijn hoofd staat ook niet stil, omdat ik anders denk door mijn psyche. Ik zie het vaak anders dan andere. Ik heb geen filter dus zeg wat ik denk, waar veel mensen niet tegen kunnen. Wat er dan in mijn hoofd zit moet eruit. En dat gaat op en neer, een achtbaan van emoties. Ik heb er dan geen invloed op. Behalve 1 emotie en dat is mijn woede. Die druk ik weg, ik leef op dat moment in mijn eigen wereld. Vecht het in mijzelf uit. Maar ik kan onverwachts huilen om niets. Ik kan overdreven vrolijk zijn, een echte stuiterbal. Ik kan heel stil zijn en in mijzelf, zo ineens. Maar altijd die drukte in mijn hoofd, die ik niet kan uiten omdat de zinnen niet te vinden zijn. Daarnaast heb ik mijn manische periodes. Dan smijt ik met geld, denk niet na en kom ik daardoor in problemen. Wat gevolgt word door een diepe depressieve periode. Het ene moment ben ik de meest sociale man, open en vrolijk. Maar met een vingerknip kan ik mij afsluiten van de wereld.
Wat het nog moeilijker maakt, is mijn verslaving. Ik zeg verslaving, ook al sta ik droog, ik blijf altijd verslaafd. Het is een echte ziekte, want in je hersenen zijn de receptoren kapot. Dat zijn ontvangers die doorgeven, he dat is lekker. Bijvoorbeeld chocolade die geven signaal af aan de receptoren en geven even een geluk gevoel. Omdat ze stuk zijn heb je geen rem meer en blijf je doorgaan tot je erbij neervalt. Als (ex) verslaafde kan je nooit meer een drugs of drank gebruiken.
Al het bovenstaande werkt dus elke dag, de ene wat minder dan de andere dag. Maar het maakt wel dat mijn brein anders werkt. Alle 3 concepten die hierboven staan, maakt de wereld van mij anders. Als de eerste 2 gaan overheersen, dan krijg ik een terugval. Dan denk ik niet meer na en ga ik gebruiken tot ik neerval. Ik kijk dus naar de wereld in teveel kleuren, maar kan er ook af en toe zwart wit naar kijken. Maar elke dag is er een gevecht in mijn brein. Soms klein en soms een wereldoorlog. Maar bijna altijd onlogisch, niet te bevatten voor mijzelf, laat staan anderen. Gelukkig heb ik een mooi masker, die ik alleen af zet als ik alleen ben. Of bij de paar mensen die echt mijn vrienden zijn.
Mijn brein zo onbegrijpelijk voor mij en die ook anders werkt als de jouwe.
~ A.M.Wulff
😘